KL, Perhentians en Cameron Highlands
Door: Marieke Pieters
Blijf op de hoogte en volg Marieke
16 September 2010 | Maleisië, Cameron Highlands
Hoihoi,
Daar ben ik weer :) Niet opgegeten door tijgers of in een ravijn gevallen, alleen een paar dagen zonder internet gezeten. Bij deze een (heeele) uitgebreide update!
Even kijken..woensdag de 8e hebben we ons vrij braaf aan de planning gehouden. 's Ochtends zijn we dan toch echt een lokaal ontbijtje wezen halen bij de Imbi-markt: soep met visballetjes en curry. Vrij gewaagd zo 'vroeg' op de ochtend (half twaalf) maar het smaakte ons prima! Daarna hebben we een taxi genomen en ons bij de Thean Hou Tempel af laten zetten. Omdat we na de tempel nog een groot stuk van de middag over hadden en de lucht er verdacht donker uitzag, zijn we naar de enige plek gegaan die ons geschikt leek gezien de omstandigheden: Het winkelcentrum (hehe.) En we stonden nog niet binnen of het begon me toch een partijtje te hozen! Tja en wat moet je dan he..dus hoe erg we het ook vonden, we hebben de rest van de middag maar in het winkelcentrum rondgehangen..een Starbucksje hier, McDonaldsje daar..en ons lokale ontbijt was weer in balans gebracht ;)
Voor degenen die onze planning uit hun hoofd kennen: daar zijn we vanaf dit punt van afgeweken. We hadden het in ons hoofd om de 9e naar de Cameron Highlands te gaan, maar dat werd ons afgeraden. Die dag was namelijk de eerste dag van het suikerfeest (het eind van de ramadan) en de mensen zouden dan schijnbaar massaal aan het reizen slaan. Daarom zijn we even hard aan het puzzelen geslagen en hebben we uiteindelijk besloten om nog een nacht in Kuala Lumpur bij te boeken en de volgende dag met een dagtour naar het olifanten opvangcentrum (Kuala Gandah) te gaan. Dat kon geregeld worden en dus stonden we de volgende dag om 9 uur klaar. Voor we richting het centrum gingen werden we onderweg nog even gedropt bij een of andere tin-fabriek en de Batu Cave: een lange steile trap (bezaaid met aapjes) die uitkomt in een grote grot vol met..souvir-winkeltjes..dat is dan weer een beetje jammer. Daarna was het opvangcentrum zo'n anderhalf uur rijden, kregen we meteen wat mee van het Maleisie buiten Kuala Lumpur :) Ik had me voorgenomen me niet te laten verleiden een ritje te maken op een olifant (Goed he Lon) en die verleiding bleek ook erg klein te zijn. Al zou ik erg naar een ritje op een olifant hebben uitgekeken, dan had ik het nog niet heel geslaagd gevonden om met 4 man op 1 olifant een beetje rondjes te rijden. Het mag dan olifantenopvang heten, mij deed het meer denken aan een circus. We waren met zo'n honderd man, wat de sfeer er al een beetje minder op maakte, en we hadden het idee dat de olifanten er allemaal niet zo'n plezier in hadden. Ook niet zo vreemd als je een jong olifantje bent en de hele meute zich op je stort, om je (natuurlijk allemaal tegelijk) te aaien. De grotere olifanten mochten even baden in de rivier, dat was nog wel een leuk gezicht, maar verder hadden we er een beetje dubbel gevoel over. Jammer, maar we weten wel weer hoe het er hier in Maleisie aan toe gaat.
Ondertussen hadden we de volgende dag maar meteen rechtstreeks een vlucht geboekt naar Kota Bharu, om vanuit daar richting de Perhentians (een tropisch eiland bovenin Maleisie) te gaan en daar 4 dagen te blijven. Nou Tamara, je hebt helemaal gelijk over de Perhentians hoor..wat een paradijs!! We verbleven in een chalet bij Impiani, een resort op Kecil (de kleinste van de 2 eilanden) en hadden het bijna niet beter kunnen treffen: Een afgesloten strandje, heerlijk weer, vriendelijke mensen en lekker eten. Wij hadden een 'hillside' chalet. Dit betekende dat we 115 treden (jaja, Denise heeft ze geteld) omhoog moesten iedere dag. Heel goed voor de conditie, dus mij hoor je niet klagen (nou ja, niet vaak in ieder geval..)
De eerste dag in het paradijs hebben we lekker gezond en zijn we 's middags met de boot-taxi naar Long beach geweest, het meest populaire strand op ons eiland. Daar aangekomen kwamen we al snel tot de conclusie dat we geen spijt hadden van onze stille locatie. Het zand mag dan wel witter zijn op Long Beach, er ligt wel een hoop troep en het staat er volgestouwd met resorts. Het was er wel gezellig, met veel mensen en savonds muziek en fakkels, maar wij konden na een avondje gezelligheid weer lekker terug naar ons prive strandje, en de weg terug met de boot in het donker ook was ook weer een heel avontuur op zich. Ook lang niet gek ;)
Dag 2 zijn Olga en ik 'sochtends heen en weer gelopen naar Coral Bay, het 2e strand van Kecil. Het jungle-gehalte van de wandeling viel wel mee, want er lag aardig wat troep (rondslingerende kruiwagens enzo) en ons wandelpad was keurig betegeld, maar dat mocht de pret niet drukken: we hebben wel weer een aantal varanen gezien onderweg! En 's middags hadden we een snorkeltour geboekt. Nou, die was zn geld dubbel en dwars waard..witte stranden, helder-blauw water en vissen in overvloed :) Ik heb mn aller allereerste haai in het echt gezien (en daarna nog een stuk of 4), een schilpad, een hele school Napoleon vissen, papagaaivissen, mini-baracuda's en weet ik wat nog meer..Geslaagde trip dus!
Na zo'n vermoeiende dag hebben we het de derde dag wat rustiger aan gedaan en hebben we 's ochtends op het strand gelegen en 'smiddags gelunched op Coral Bay. Omdat we het witte strand en het blauwe water van de snorkeltrip niet uit ons hoofd konden zetten besloten we daar de laatste dag op eigen gelegenheid terug te gaan. Dat was geen probleem want we konden ons gewoon met onze snorkels op het strand af laten zetten en ons 2 uur later weer op laten pikken (is het niet geweldig?). We hadden het strandje het grootste gedeelte van de tijd bijna voor onszelf alleen en er zwommen 2 haaitjes rond (aquarium formaat) die we een paar keer hebben kunnen volgen. Ik heb zelfs een paar keer -op zn miniatuur Jaws'- een vinnetje boven water zien komen! Dus we waren weer helemaal gelukkig :)
En dat was het alweer voor de Perhentians.. Via het resort konden we vervoer regelen naar onze volgende bestemming, de Cameron Highlands, dus zo kwam het dat we gisteren ochtend werden opgehaald om terug te keren naar het vaste land. En op het moment dat we door het personeel werden uitgezwaaid -het meisje van het restaurant kwam ons wel twee keer gedag zeggen- en we in de stromende regen (want met ons verdween ook het goede weer) de boot op gingen, kwam bij mij de heimwee al opzetten..dit zou wel eens het hoogtepunt van de reis geweest kunnen zijn!
Ik moet zeggen dat het slechte weer het er ook niet beter op maakte, dus we gingen een beetje depri onderweg naar de Cameron Highlands. Maar onderweg moesten we overstappen, en omdat er in de minibus niet genoeg ruimte bleek te zijn kregen wij onze eigen taxi voor de rest van de reis..mijn humeur werd alweer een beetje beter ;) Onze taxi chauffeur bleek ook gids te zijn en wilde ons vandaag wel voor 25 ringgit (iets meer dan 5 euro) rondrijden. Omdat we hem aardig vonden en het vrij lastig scheen te zijn de attracties hier op eigen gelegenheid te bezoeken, hebben we dat aanbod maar aangenomen. Dat bleek lang geen slechte keus! We hebben een boeddhische tempel, thee plantage, vlindertuin en een aarbeienkwekerij bezocht en onze taxi-chauffeur slash gids heeft ons overal met evenveel enthausiasme rondgeleid. De beste man lijkt hier overal vriendjes te hebben, kon overal gewoon doorlopen, en weet echt alles van de Cameron Highlands. 's Middags bleek er ook een soort van feest te zijn bij een klein hindu tempeltje in de buurt van ons hotel. Voor de gelegenheid waren er 4 geiten en 80 kippen geslacht en iedereen was welkom om het feest bij te wonen en een gratis maaltijd te halen, die we met onze handen mochten eten (jeee) Een betere manier om de dag door te brengen hadden we niet kunnen bedenken :D
En dat was het tot nu toe! Vannacht slapen we nog hier en morgen gaan we weer richting Kuala Lumpur. Daar blijven we 1 nacht en dan gaan we weer terug naar de oorspronkelijke planning (de autisten onder jullie kunnen weer gerust ademhalen). De 18e gaan we naar Kuala Selangor voor de vuurvliegjes en de 19e vertrekken we richting Borneo voor alweer het tweede gedeelte van onze reis.
Dit was een heel lang verhaal (en dan heb ik nog lang niet alles opgeschreven) dus ik hoop dat jullie het een beetje hebben kunnen volgen..Ik zal het de volgende keer proberen korter te houden!
Liefs Marieke
Daar ben ik weer :) Niet opgegeten door tijgers of in een ravijn gevallen, alleen een paar dagen zonder internet gezeten. Bij deze een (heeele) uitgebreide update!
Even kijken..woensdag de 8e hebben we ons vrij braaf aan de planning gehouden. 's Ochtends zijn we dan toch echt een lokaal ontbijtje wezen halen bij de Imbi-markt: soep met visballetjes en curry. Vrij gewaagd zo 'vroeg' op de ochtend (half twaalf) maar het smaakte ons prima! Daarna hebben we een taxi genomen en ons bij de Thean Hou Tempel af laten zetten. Omdat we na de tempel nog een groot stuk van de middag over hadden en de lucht er verdacht donker uitzag, zijn we naar de enige plek gegaan die ons geschikt leek gezien de omstandigheden: Het winkelcentrum (hehe.) En we stonden nog niet binnen of het begon me toch een partijtje te hozen! Tja en wat moet je dan he..dus hoe erg we het ook vonden, we hebben de rest van de middag maar in het winkelcentrum rondgehangen..een Starbucksje hier, McDonaldsje daar..en ons lokale ontbijt was weer in balans gebracht ;)
Voor degenen die onze planning uit hun hoofd kennen: daar zijn we vanaf dit punt van afgeweken. We hadden het in ons hoofd om de 9e naar de Cameron Highlands te gaan, maar dat werd ons afgeraden. Die dag was namelijk de eerste dag van het suikerfeest (het eind van de ramadan) en de mensen zouden dan schijnbaar massaal aan het reizen slaan. Daarom zijn we even hard aan het puzzelen geslagen en hebben we uiteindelijk besloten om nog een nacht in Kuala Lumpur bij te boeken en de volgende dag met een dagtour naar het olifanten opvangcentrum (Kuala Gandah) te gaan. Dat kon geregeld worden en dus stonden we de volgende dag om 9 uur klaar. Voor we richting het centrum gingen werden we onderweg nog even gedropt bij een of andere tin-fabriek en de Batu Cave: een lange steile trap (bezaaid met aapjes) die uitkomt in een grote grot vol met..souvir-winkeltjes..dat is dan weer een beetje jammer. Daarna was het opvangcentrum zo'n anderhalf uur rijden, kregen we meteen wat mee van het Maleisie buiten Kuala Lumpur :) Ik had me voorgenomen me niet te laten verleiden een ritje te maken op een olifant (Goed he Lon) en die verleiding bleek ook erg klein te zijn. Al zou ik erg naar een ritje op een olifant hebben uitgekeken, dan had ik het nog niet heel geslaagd gevonden om met 4 man op 1 olifant een beetje rondjes te rijden. Het mag dan olifantenopvang heten, mij deed het meer denken aan een circus. We waren met zo'n honderd man, wat de sfeer er al een beetje minder op maakte, en we hadden het idee dat de olifanten er allemaal niet zo'n plezier in hadden. Ook niet zo vreemd als je een jong olifantje bent en de hele meute zich op je stort, om je (natuurlijk allemaal tegelijk) te aaien. De grotere olifanten mochten even baden in de rivier, dat was nog wel een leuk gezicht, maar verder hadden we er een beetje dubbel gevoel over. Jammer, maar we weten wel weer hoe het er hier in Maleisie aan toe gaat.
Ondertussen hadden we de volgende dag maar meteen rechtstreeks een vlucht geboekt naar Kota Bharu, om vanuit daar richting de Perhentians (een tropisch eiland bovenin Maleisie) te gaan en daar 4 dagen te blijven. Nou Tamara, je hebt helemaal gelijk over de Perhentians hoor..wat een paradijs!! We verbleven in een chalet bij Impiani, een resort op Kecil (de kleinste van de 2 eilanden) en hadden het bijna niet beter kunnen treffen: Een afgesloten strandje, heerlijk weer, vriendelijke mensen en lekker eten. Wij hadden een 'hillside' chalet. Dit betekende dat we 115 treden (jaja, Denise heeft ze geteld) omhoog moesten iedere dag. Heel goed voor de conditie, dus mij hoor je niet klagen (nou ja, niet vaak in ieder geval..)
De eerste dag in het paradijs hebben we lekker gezond en zijn we 's middags met de boot-taxi naar Long beach geweest, het meest populaire strand op ons eiland. Daar aangekomen kwamen we al snel tot de conclusie dat we geen spijt hadden van onze stille locatie. Het zand mag dan wel witter zijn op Long Beach, er ligt wel een hoop troep en het staat er volgestouwd met resorts. Het was er wel gezellig, met veel mensen en savonds muziek en fakkels, maar wij konden na een avondje gezelligheid weer lekker terug naar ons prive strandje, en de weg terug met de boot in het donker ook was ook weer een heel avontuur op zich. Ook lang niet gek ;)
Dag 2 zijn Olga en ik 'sochtends heen en weer gelopen naar Coral Bay, het 2e strand van Kecil. Het jungle-gehalte van de wandeling viel wel mee, want er lag aardig wat troep (rondslingerende kruiwagens enzo) en ons wandelpad was keurig betegeld, maar dat mocht de pret niet drukken: we hebben wel weer een aantal varanen gezien onderweg! En 's middags hadden we een snorkeltour geboekt. Nou, die was zn geld dubbel en dwars waard..witte stranden, helder-blauw water en vissen in overvloed :) Ik heb mn aller allereerste haai in het echt gezien (en daarna nog een stuk of 4), een schilpad, een hele school Napoleon vissen, papagaaivissen, mini-baracuda's en weet ik wat nog meer..Geslaagde trip dus!
Na zo'n vermoeiende dag hebben we het de derde dag wat rustiger aan gedaan en hebben we 's ochtends op het strand gelegen en 'smiddags gelunched op Coral Bay. Omdat we het witte strand en het blauwe water van de snorkeltrip niet uit ons hoofd konden zetten besloten we daar de laatste dag op eigen gelegenheid terug te gaan. Dat was geen probleem want we konden ons gewoon met onze snorkels op het strand af laten zetten en ons 2 uur later weer op laten pikken (is het niet geweldig?). We hadden het strandje het grootste gedeelte van de tijd bijna voor onszelf alleen en er zwommen 2 haaitjes rond (aquarium formaat) die we een paar keer hebben kunnen volgen. Ik heb zelfs een paar keer -op zn miniatuur Jaws'- een vinnetje boven water zien komen! Dus we waren weer helemaal gelukkig :)
En dat was het alweer voor de Perhentians.. Via het resort konden we vervoer regelen naar onze volgende bestemming, de Cameron Highlands, dus zo kwam het dat we gisteren ochtend werden opgehaald om terug te keren naar het vaste land. En op het moment dat we door het personeel werden uitgezwaaid -het meisje van het restaurant kwam ons wel twee keer gedag zeggen- en we in de stromende regen (want met ons verdween ook het goede weer) de boot op gingen, kwam bij mij de heimwee al opzetten..dit zou wel eens het hoogtepunt van de reis geweest kunnen zijn!
Ik moet zeggen dat het slechte weer het er ook niet beter op maakte, dus we gingen een beetje depri onderweg naar de Cameron Highlands. Maar onderweg moesten we overstappen, en omdat er in de minibus niet genoeg ruimte bleek te zijn kregen wij onze eigen taxi voor de rest van de reis..mijn humeur werd alweer een beetje beter ;) Onze taxi chauffeur bleek ook gids te zijn en wilde ons vandaag wel voor 25 ringgit (iets meer dan 5 euro) rondrijden. Omdat we hem aardig vonden en het vrij lastig scheen te zijn de attracties hier op eigen gelegenheid te bezoeken, hebben we dat aanbod maar aangenomen. Dat bleek lang geen slechte keus! We hebben een boeddhische tempel, thee plantage, vlindertuin en een aarbeienkwekerij bezocht en onze taxi-chauffeur slash gids heeft ons overal met evenveel enthausiasme rondgeleid. De beste man lijkt hier overal vriendjes te hebben, kon overal gewoon doorlopen, en weet echt alles van de Cameron Highlands. 's Middags bleek er ook een soort van feest te zijn bij een klein hindu tempeltje in de buurt van ons hotel. Voor de gelegenheid waren er 4 geiten en 80 kippen geslacht en iedereen was welkom om het feest bij te wonen en een gratis maaltijd te halen, die we met onze handen mochten eten (jeee) Een betere manier om de dag door te brengen hadden we niet kunnen bedenken :D
En dat was het tot nu toe! Vannacht slapen we nog hier en morgen gaan we weer richting Kuala Lumpur. Daar blijven we 1 nacht en dan gaan we weer terug naar de oorspronkelijke planning (de autisten onder jullie kunnen weer gerust ademhalen). De 18e gaan we naar Kuala Selangor voor de vuurvliegjes en de 19e vertrekken we richting Borneo voor alweer het tweede gedeelte van onze reis.
Dit was een heel lang verhaal (en dan heb ik nog lang niet alles opgeschreven) dus ik hoop dat jullie het een beetje hebben kunnen volgen..Ik zal het de volgende keer proberen korter te houden!
Liefs Marieke
-
16 September 2010 - 14:00
Denise:
Jemig, ik was erbij en vind het zelfs veel om te lezen;)
Nee, fijn samengevat weer! -
16 September 2010 - 14:18
Sander:
Goede bezig!!! -
16 September 2010 - 15:02
Danielle:
Wauw wat een verhaal hehe :-D maar leuk om te lezen! Stuur snel foto's van jullie bounty-eiland! xxx -
16 September 2010 - 16:37
Amanda :
Klinkt super! Vooral het snorkelen! Blij dat jullie ook weer op schema zitten (ben toch ook wel een beetje autistisch hihi) -
16 September 2010 - 16:48
Tamara:
Blij dat jullie ook zo genoten hebben van de perhentians!!! Ga ervan uit dat het 1 van de vele hoogtepunten wordt, maar blijft vast een top 3 notering;-) veel plezier op Borneo!!! -
16 September 2010 - 19:09
Mereltjes:
wat n rot-leven hebben jullie toch ;-)
ik ben zaterdag door mn rug gegaan dus ben al de hele week thuis. Gelukkig heb ik een of andere VPN verbinding in kunnen stellen en kan ik nu inloggen op mn werk. Omdat ik me buiten mn rug niet ziek voel, voel ik me natuurlijk schuldig dat ik niet kan werken en zo dus wel ;-) Maar t gaat nu al n stuk beter, kan al weer ff zitten, en dat is n verademing na n week alleen maar kunnen liggen of lopen.
Veul plezier nog!!
xx -
17 September 2010 - 07:31
Fleur:
Héérlijk! Wat gaaf! Ik ben zo jaloers! Geniet er nog maar lekker van! Groetjes Olga en Denise!
X Fleur -
17 September 2010 - 08:41
Danielle:
Jeee de foto's :P hehe
Mooi! Ben helemaal niet jaloers op dat blauwe water en witte strand hoor, nee hier is het veel fijner! Lekker regen! Hou ik van! Hehe
Xxx -
17 September 2010 - 12:38
Lonneke:
Ohh stomme olifanten mensen! Met zn 4en op n olifant kan echt niet! Maar goed dat jullie het niet hebben gedaan hoor:D Tis wel weer een typisch Marieke verhaal (HEEUUL LANG) haha, doet me een beetje aan onze Nicaragua blogs denken.
Xx -
19 September 2010 - 13:07
Ed:
Ik lees dat je het naar je zin hebt.
Gemiste kans van de leeuwen en olifanten:P
Handig zo'n chauffeur. -
24 September 2010 - 13:25
Hilde-zus Olga:
he meiden,
zo te lezen - en te zien op de foto - hebben jullie het goed naar jullie zin! Geniet er nog maar even van. tot snel zussie!
Groetjes Hilde
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
