Jasper

Dag lieve mensen,

Toen ik mijn laatste mail schreef was ik net terug uit Churchill. Het was fijn dat ik samen met een paar anderen bij mijn collega kon logeren en niet zielsalleen in een hotelkamertje hoefde te zitten., want anders was de overgang naar de grote stad wel heel groot geweest!

Na een paar dagen in Winnipeg vertrok ik naar Edmonton, om vanuit daar naar Jasper in de Rocky Mountains te gaan. Toevallig had het meisje bij wie ik logeerde een weekendje skiën gepland, dus ik kon met haar en haar vriend (die ik ook vanuit het studiecentrum in Churchill ken) meerijden naar Jasper. Dat scheelde weer een busrit :)

En toen was ik na 3 maanden gezelschap weer alleen. En wel in een (gelukkig vrijwel lege) 30 persoons-kamer in een wildernis hostel op zo'n 10 minuten rijden van het dorp. Dat was even wennen. Is miste Churchill en de vrienden die ik daar had gemaakt. Maar dat is een onderdeel van het reizen; een super tijd hebben, afscheid nemen en ergens anders weer opnieuw beginnen. Het afscheid nemen went nooit, maar iedere nieuwe start belooft weer mooie avonturen en nieuwe geweldige mensen!

Het plan was om mezelf na de heftige laatste maand in Churchill een week of twee rust te geven voor ik op zoek zou gaan naar een nieuwe baan. Maar na twee dagen nietsdoen had ik het wel weer gezien. Het hostel was op zich prima, maar zonder auto kom je daar niet zo ver en een uur naar het dorp lopen in -30 is 1 keer leuk, maar daarna hoeft dat ook niet meer zo nodig. Dus ging ik na het weekend bewapend met een aantal CV's het dorp in. Ik kwam er al vrij snel achter dat de winter in Jasper ondanks de aanwezigheid van de ski-heuvel laagseizoen is en dat er weinig werk is. Ik had dan ook geluk dat de manager van het hostel de HR dame van de ski-heuvel kent. Hij stuurde mijn CV door en toevallig hadden ze net mensen nodig. Na een paar dagen werd ik gebeld voor een fulltime functie als ticketscanner. Ik kon de dag na mijn sollicitatiegesprek starten en verhuisde diezelfde middag nog naar de staf accommodatie in het dorp.

Ik heb nog nooit eerder een baan gehad waarvan de titel de functie zo volledig omschrijft. Als ticketscanner staan we de hele dag in de kou en scannen we tickets van de gasten, iedere keer als ze de lift opgaan. Niets meer en niets minder. Geen droombaan dus en met een salaris van 10 dollar bruto per uur heb ik nog nooit zo weinig salaris gehad. En toch had ik me geen betere manier kunnen bedenken om de winter door te komen! Want welke andere baan komt met een gratis ski-pas en iedere dag 2 x een uur ski pauze? En de winter buiten doorbrengen heeft wel wat als je er op gekleed bent :)

Intussen werk ik hier al bijna 2,5 maand en ik heb het prima naar mijn zin. Voor ik hier kwam had ik nog nooit van mijn leven op ski's gestaan en dit is een geweldige kans om het te leren. Sinds ik goedkope ski's op de kop heb weten te tikken oefen ik vrijwel iedere dag en het gaat me lang niet slecht af! Toen ik half december mijn eerste les nam op peuterheuvel had ik er een hard hoofd in, maar de tweede les ging al een stuk beter en na een paar dagen zelf oefenen begon ik het steeds leuker te vinden. Eindelijk iets gevonden wat me gemakkelijk af gaat! En het helpt ook dat ik af en toe tussendoor onofficiële lessen krijg van ervaren rotten die ik op de lift ontmoet of van mijn collega's van de ski-school. En zo heb ik intussen al een paar favoriete zwarte pistes en ben nu voorzichtig aan het opbouwen naar de wat lastigere zwarte runs. Het gaat nog wennen worden na dit seizoen om niet iedere dag op de latten te staan!

Ik deel een studio met een Japans meisje in een appartementencomplex aan de rand van het dorp. Haar naam is Yu. Jammer dat haar ouders er met haar geboorte geen rekening mee hebben gehouden dat ze ooit in een Engelstalig land een kamer zou delen! Het brengt heel wat verwarring met zich mee als mensen vragen wie mijn kamergenoot is.. “Who is your roommate?” “Yu” “No I'm not!”
Yu spreekt weinig Engels, dus we hebben niet bepaald diepe gesprekken, maar dat vind ik prima. We gaan lekker onze eigen gang en dat werkt goed. En af en toe doen we ook dingen samen. Afgelopen donderdag hebben we Sushi avond gehouden en komende week ga ik iets typisch Nederlands maken. Ik zit te denken aan pannenkoeken :)

Ik hoef me hier nooit te vervelen. Ik heb zoveel collega's dat er altijd wel iemand is om een drankje mee te doen en een potje te poolen. En voor de liefhebber is er op dinsdagen is volleybal. Ik ben tot nu toe 1 keer geweest. Vorige week waren we onderweg naar buiten maar besloten we net voor we bij de deur waren toch maar om linksaf te slaan naar mijn collega's kamer om een film te kijken. Misschien komt het er vanavond van!

Iedere zondag is er in het activiteitencentrum community dinner; een initiatief dat een aantal jaren geleden in het leven is geroepen toen er niet voldoende sneeuw was op de ski-heuvel en alle werknemers daar zonder werk kwamen te zitten, Sindsdien is het een traditie geworden. Iedere week wordt er een gratis maaltijd verzorgd door een van de bedrijven in Jasper. En het is goed eten! Vorige week hadden we een halve kip met vulling, groentes en aardappelpuree en warme appelkruimel met ijs als toetje..jamm.

De laatste paar weken ben ik in mijn vrije tijd voornamelijk op de ski-heuvel, maar in het begin ben ik een aantal keer op pad geweest en heb aardig wat van de omgeving gezien. Ik ben naar de bevroren watervallen van Maligne Canyon geweest en heb een aantal hikes gedaan over bevroren meren, door kloven en over bevroren bergstroompjes. In de winter wandelen is weer iets heel nieuws, zonder sneeuwschoenen op sommige stukken en metalen spikes voor grip op bevroren delen was ik niet ver gekomen! Ik ben ook een keer met vrienden die ik vanuit Churchill ken een weekend weggeweest naar Tête-Jaune in Britisch Colombia, hier zo'n 1,5 uur vandaan. Als ik dacht dat Churchill klein was..voor boodschappen moesten we naar Dunster, een dorpje in de buurt. Nou ja..dorpje..Er was 1 supermarkt/postkantoor/souvenirs/kledingwinkel, een stuk of 2 huizen en een treinstationnetje. Das pas klein!

Als alles meezit en ik het volledige seizoen kan afmaken, blijf ik in Jasper tot begin mei. Daarna ben ik van plan om Alberta rond te reizen (Bannf, Lake Louise, Canmore en Calgary) en half juni ga ik voor 1,5 maand terug naar Churchill, om weer vrijwilligerswerk te doen in het onderzoekscentrum. Dat zal een hele andere ervaring worden, want in de zomer is het warm en stikt het van de muggen! Maar gelukkig ook van de beluga walvissen en die schijnen geweldig te zijn :) En zodra het ijs is gesmolten komen ook de ijsberen weer het land op. Ik heb er heel veel zin in!

En dan loopt eind juli mijn visum af.. ik heb nog veel te weinig van Canada gezien, dus ga proberen om mijn verblijf op een toeristenvisum te verlengen, maar Canada is duur, dus het hangt er vanaf hoeveel geld ik overheb rond die tijd. Ik kan mijn nieuwe visum pas een maand voor mijn werkvisum verloopt aanvragen, dus ik weet nog niet hoe dat allemaal uit gaat pakken. Het kan alle kanten op. Daarom ga ik voorlopig maar gewoon genieten van Jasper en het skiën!